de vuile was buiten
hangen
Het geeft mij altijd een vrolijk gevoel; schone was die wapperend aan de lijn hangt, de tijd krijgt om rustig te drogen in de wind en de zon.
En iedereen mag het zien. De onderbroeken, hemden, shirts en broeken; het hangt schaamteloos aan de lijn. En terecht natuurlijk: Het is immers schoon en ruikt heerlijk. Alsof het wil zeggen: het is hier voor elkaar hoor, kijk maar.
Het spreekwoord: de vuile was buiten hangen, is van een andere orde.
De vuile was hang je immers niet buiten. Althans, ik heb nog nooit vuile was letterlijk aan een lijn zien hangen.
Goed, even terug naar de spreekwoordelijke vuile was buiten hangen.
We doen dat niet snel. We houden dat wat niet comfortabel voelt en waar we moeite mee hebben liever binnenshuis of liever gezegd; binnensmonds. We willen misschien wel anders maar vinden het vaak lastig om het te delen. Dat voelt namelijk kwetsbaar.
Want wat zou het effect zijn als we wel de ‘vuile was’ buiten zouden hangen?
Stel je voor dat je op dag naar het landschap kijkt en je “vuile was” aan de lijn ziet hangen.
In plaats van dat je denkt: Wat is dat voor een rare actie? Denk je:
” Er is iets gaande. Iets wat gedeeld mag worden.” En dat je dan daar dan naar toe wandelt en kunt zien en zeggen :
“Eens kijken, wat is er aan de hand?
Ik zie dat de ‘vuile was’ er hangt.. deze was mag er zijn en hangt hier heerlijk te wapperen op deze mooie plek.
Wat is het verhaal achter deze was?
Hoe kan ik kan ik kijken en hier de schoonheid van zien, zonder oordeel?
En waarom raakt het me?